Krimen Sa Classroom

by Renato Guevarra

“Meron ba tayong test ngaun?? Tang-ina hindi ako nkapagreview… Tabi nalang tayo noh?!.” “Sino my piso jan? pahingi nga, kulang ng piso pambayad ko.” Tol, wala daw si maam, tara DOTA na tayo.” “Tol, may bagong bold ka ba jan? Bluetooth mo sakin,gusto ko ung SCANDAL ha?” “Pare, haba ng vacant natin ngaun. Tara inum muna tayo tapos wag na rin tayo pumasok.”
Ito ang mga karaniwang naririnig natin sa loob at labas ng classroom. mga estudyanteng naghihingi ng papel sa katabi kapag kailangan ng papel. Sila ay tinatawag na “PARASITE” ng classroom. sila nag mga mabubuting estudyante na walang ginawa kundi maghingi ng papel. Nakatapos ng isang sem or isang buong school year ng hindi man lang bumili kahit isang papel. At ang naaapektohan ay ang hinihingan ng papel sapagkat naubos kaagad ang papel na binili mula sa kanyang sariling bulsa. May mga estudyante naman na sa tuwing may exam ay sa matalino nakadikit. “Aanhin pa ang libro kung scholar naman ang katabi mo” ika nga nila. Buong araw na walang ginawa sa bahay at pagdating ng pagsusulit ay hindi alam kung kanino tatabi para magkasagot man lang. madali itong mapansin sapagkat kung saan ang mga matatalino ay nandun din ang mangongopya ng sagot. Hindi rin nawawala dyan ang mga estudyanteng lagging naghihingi ng piso kapag kulang ang kanilang pambayad. Akala mo parang walang nawala sayo dahil piso lang ang hinihingi, pero kapag pisagsama-sama ang lahat ng pisong iyon ay malaki din ang kalalabasan. Nandyan din ang mga mahihilig sa kalaswaan. Sa tuwing may bagong scandal ay pinagkakaguluhan ito ng mga estudyante, my camera phones man sila o wala. Parang virus kung kumalat sapagkat madali itong ipasa through Bluetooth or infrared. Pero sa panahon ngayon ay parang natural na sa mga kabataan ang mga ganon. Hindi rin pahuhuli dyan ang mga DOTA boys. Kapag my mahabang vacant ay hindi pweding hindi sila maglalaro ng DOTA. Natitiis na hindi kumain para magkaroon lamang ng sapat na pera para sa mahaba-habang pagDODOTA. Minsan ay hindi na sila pumapasok sa klase kapag napakanda ng kanilang laro. Pagkatapos nilang maglaro ay maririnig ang kantsawan kung sino ang talo,nanalo at kung sino ang mahina. At ang huli, mawawala ba jan ang inuman. Sa unang taon ay hindi pa masyadong talamak ang inuman, pero pagdating ng ikalawa pataas ay mapapansin mo na imbes sa bahay tumuloy ay sa inuman tumutuloy. Minsan bago pa man sila pumasok ay umiinom na at pag dating sa school ay mga bangag na sa alak.
Ito ay kadalasan nangyayari sa mga estudyante pagdating ng college. Dito ay nagkakaroon sila ng kalayaan. Dito kadalsan nagsisimula ang mga krimen sa lipunan. Sa simpleng paghingi ng papel, ng piso at pangongopya sa katabi. Ang iyong mga classmate ay ninanakawan mo kahit hindi mo napapansin. Kinukuhanan mo sila na dapat ay para sa kanila lamang dahil ito ay pinagpaguran ng kanilang mga magulang. Ang paglustay ng pera na ibinibigay sa iyo ng inyong magulang sa mga bagay na walang katuturan.
Dito nagsisimula ang pangungurakot sa ating lipunan. Kinukuhanan at nilalamangan mo ang iyong kapwa tao. Sa aking pagsusuri ay dito nagsisimula ang mga katiwalian sa ating pamahalaan. Ngunit hindi ko nilalahat ang mga estudyante, ito lamang ang aking namasid sa isang paaralan na aking napansin. Ang mga estudyante ay hindi magiging pariwala kung sila ay nababantayan ng mga magulang, guro at ng paaralan na tinuring natin na ating ikalawang tahanan.